Dnia 22.01.2021r. odbyło się kolejne szkolenie Rady Pedagogicznej .

Temat szkolenia to: "Trudne zachowania społeczne dziecka.

Jak reagować w kontakcie nauczyciel-dziecko, nauczyciel-rodzic".

Szkolenie prowadziła pani psycholog A. Szymańska - Klepacz.

Pani psycholog przekazała w/w temat w formie prezentacji multimedialnej.

Pani Aneta podała kilka przykładów trudnych zachowań dzieci i sposoby radzenia sobie z nimi przez wychowawców i rodziców.

Prowadząca podkreśliła ,iż należy ustalić ramy czasowe dla wszystkich zajęć i jasne zasady postępowania. Wytłumaczyć dziecku, jakich zasad powinno przestrzegać. Jeśli np. musimy przerwać zabawę, odwołajmy się do zasad, które dziecko zna. Ono i tak ma prawo protestować lub się zezłościć. Zachowajmy spokój i postarajmy się zachęcić dziecko do współpracy.   Nie krzyczmy na dziecko.  Mówmy dziecku o naszych potrzebach i uczuciach. Dawanie jasnych komunikatów – jak twoje zachowanie wpływa na mnie – uczy dziecko odpowiedzialności społecznej. Jeśli zacznie krzyczeć i płakać, dajmy mu czas,  by się uspokoił. Do dziecka „zalanego” emocjami nic nie dociera.

Zachowania trudne: Wymuszanie reakcji płaczem, krzykiem, rzucaniem się na podłogę.

Sposób postępowania:

Zachowajmy spokój i zadbajmy bezpieczeństwo dziecko. Nie krzyczmy – to tylko spotęguje histerię. Poczekajmy, aż samo ochłonie. Nie ulegajmy szantażowi po to, by uciszyć malucha. Jeśli za każdym razem przystaniemy na jego warunki, w krótkim czasie jego negatywne zachowanie może się powtórzyć. Pamiętajmy, że ono mówi o tym, czego chce, a nie o tym, co jest dla niego dobre.  Ani uleganie dziecku, ani nadmierny autorytaryzm nie są dla niego dobre.

Rozmowa z rodzicami:

Przekażmy powyższe zalecenia rodzicom do realizacji w domu. Rodzic może powiedzieć np.: „Dobrze się bawisz i złościsz się, że już pora na kąpiel”, i wysłuchać tego, co dziecko ma do powiedzenia. Nazywa uczucia dziecka, mówiąc: „Czujesz się rozżalony”. Gdy dziecko potwierdzi, powiedzmy mu, że je rozumiemy, ale nadeszła pora kąpieli. Uspokajamy je, mówiąc „Nie chcesz iść się kąpać, chciałbyś się bawić. Ja to rozumiem”. Złość malca pęknie jak emocjonalny balonik, bo poczuje się rozumiany i wspierany.

Zachowania trudne: Unikanie kontaktu z nauczycielami i rówieśnikami, reagowanie strachem, brak inicjatywy.

Sposób postępowania:

Należy słuchać co mówi dziecko, i zachęcać, by robiło to, co lubi. W ten sposób pomożemy mu wydobyć swój potencjał, zachęcimy do większej aktywności, pobudzimy do kreatywności. Jeśli dziecko nie chce czegoś zrobić, starajmy się nazwać jego myśli i uczucia: „Wygląda na to, że nie chcesz tam wejść”. Prawdopodobnie przytaknie, a być może doda od siebie coś, co wyjaśni nam przyczynę obaw. Nie zmuszajmy dziecka do robienia rzeczy, których się boi. Nie mówmy: „To wcale nie jest takie straszne”. Również zasypywanie dziecka pochwałami zniechęca do kreatywności i wbrew pozorom nie buduje poczucia własnej wartości u dziecka, a tylko uzależnia je od opinii innych. Często wzmaga też niezdrową rywalizację między dziećmi. Jeśli jedno dziecko zostanie pochwalone, a drugie nie, zaczyna się problem.

Na zakończenie szkolenia nauczycielki rozpoczęły dyskusję i podały przykłady innych trudnych zachowań dzieci i sposoby ich rozwiązywania. Pamiętajmy jedno "Nie na każde dziecko działa ten sam sposób postępowania".

Każda z uczestniczek szkolenia otrzymała prezentację na swoją pocztę.